De Toekomst is Plantaardig

Op 21 oktober 2013 deed ik een “jobswitch” met McDonald’s. Een jobswitch - een geweldig initiatief van de organisatie Kauri - houdt in dat twee CEO’s voor één dag van werk verwisselen. Stephan De Brouwer, CEO van McDonald’s Belgium, vatte dus post op het EVA hoofdkwartier in Gent, terwijl ik diezelfde dag van start ging in hun kantoor in Diegem. Bedoeling is te leren van elkaar, in het bijzonder rond alles wat met duurzaamheid te maken heeft, want daarrond werkt Kauri. Job Switch Day EVA - McDonald's from KAURI on Vimeo . Mijn McDonald’s-dag begon met een presentatie aan en meeting met het management-team. Je krijgt als directeur van een relatief kleine vzw niet elke dag de kans om de vleesproblematiek te schetsen aan mensen in die positie. Mooi meegenomen dus, en volgens mij lang niet overbodig. Op de middag reed ik van Diegem naar Geel, samen met de verantwoordelijke communicatie, en hadden we lunch in de plaatselijke McD. Er was - jawel - een McVeggie voor mij. Die st

Zeggen dat mensen vervreemd zijn van wat ze eten, is een open deur instampen. Voor geen enkel voedingsproduct gaat die vervreemding méér op dan voor vlees. We weten doorgaans niet waar onze biefstuk of kotelet vandaan komt, en we zien zelden het dier achter het vlees. Wanneer we vlees zien, zien we het dier niet. Wanneer we het levende dier zien, denken we niet aan vlees. Toch kom je af en toe situaties tegen waar de link wél expliciet gemaakt wordt, en waar je niet alleen het levende dier ziet, maar ook informatie over het eten van dat dier. Hier een scene die ik tegenkwam op een kinderboerderij... Dit varken, Mona, zat alleen in haar stal. Ze wou er duidelijk uit, maar ze genoot zichtbaar van de aandacht die ze van ons kreeg. Voor mij is ze geen ding, maar iemand. Iemand met behoeften en gevoelens. Maar naast haar hing een poster waarop uitgelegd werd welk deel van Mona we waarvoor gebruiken - niet alleen voor vlees, maar ook voor lijm, pillen en veel andere doeleinden. Het vre

De lonen van topmanagers, bankdirecteurs, politici en anderen zijn tegenwoordig nogal een hot topic. Bonussen, premies en gouden handdrukken zijn al gauw het voorwerp van een redelijk plat-populistisch discours, waarbij termen als "profiteurs" en "zakkenvullers" schering en inslag zijn. Ik heb zelf ook altijd vragen gehad bij hoe hoog het salaris van vele mensen wel is, maar ik denk dat er interessantere invalshoeken zijn om naar dit thema te kijken dan botweg iedereen die meer verdient dan jezelf te bombarderen tot harteloze egoïsten. We leven momenteel sowieso in een maatschappij waar inkomensongelijkheid welig tiert - dat is een feit. Je hoort dat dat in dit systeem van vrije markt en vraag en aanbod gewoon niet anders kan. Laat ons dat even in het midden. Waarin ik geïnteresseerd ben is: als er dan toch zoveel verdiend wordt, wat moeten we doen met al dat geld? Met geld kan je leuke dingen doen, niet alleen voor jezelf, maar ook voor anderen. Ik ben altijd g

Het IPCC (het klimaatpanel van de VN) publiceerde heel onlangs haar langverwachte vijfde Assessment Report over de klimaatverandering. De bottom line die vooral in de media kwam, was dat we nu nog zekerder zijn dat wij mensen de belangrijkste oorzaak zijn van de klimaatverandering. Maar er stond nog iets anders in dat interessant is: het broeikasgas methaan (CH4) blijkt nog schadelijker dan gedacht. Een van de belangrijkste bronnen van methaanuitstoot in de atmosfeer zijn de befaamde maag- en darmgassen (de boeren en winden, zeg maar) van koeien, geiten en andere herkauwers. In hun pens wordt methaan geproduceerd door bacteria. Samen met CO2 en lachgas is methaan een van de gassen die, wanneer ze vrijkomen, de klimaatverandering in de hand werken door warmte in de atmosfeer van de aarde vast te houden. CO2 is zo’n beetje het standaardgas, en als we willen weten hoe schadelijk de andere gassen zijn wat betreft hun klimaatveranderende effect, dan vergelijken we met CO2. CO2 heeft een