Levende gegrillde kreeften en het probleem van de pacifist

Ik loop al een hele dag opgefokt rond. Ik heb vanochtend de beelden gezien van Piet Huysentruyt die - omdat dat zo het lekkerst is - met de glimlach levende kreeften op zijn grill gooit, nadat hij hun poten afgetrokken heeft. En ik moet een en ander van me afschrijven. Bij deze.



De meeste mensen kennen mij als een optimistisch en positief ingesteld individu - sommigen zouden zeggen naïef optimistisch en irritant positief. Ik kan van de vreselijkste dingen de voordelen zien, en ik kan begrip opbrengen voor heel veel. Maar af en toe kook ik, van onmacht en van woede, om zoveel leed en zoveel dommigheid.

Over dat koken wil ik het even hebben. En over wat een pacifist moet doen wanneer hij kookt, wanneer zijn begrip en geduld opgebruikt zijn.

Het probleem is dat kwaad worden weinig helpt. Integendeel: het doet zelfs meer kwaad dan goed. De mensen die echt begaan zijn met dieren - zo begaan dat ze ze niet willen opeten - zijn nog met te weinig om, zelfs als ze allemaal op hetzelfde moment koken - het verschil te maken of een impact te hebben. Wie kwaad wordt, komt minder overtuigend over, gaat vaak beschuldigen en zo anderen tegen zich in het harnas jagen. Dat werkt allemaal zelden of nooit. Het is eventjes een ontlading voor onszelf, maar het zet weinig zoden aan de dijk.

Hetzelfde wat betreft vluchten. Soms denk ik: ik wil naar een andere planeet, of tenminste een onbewoond eiland. Weinig praktische oplossingen. En ook: hoe gaan we de zaken dan vooruithelpen? Ons isoleren staat min of meer gelijk aan opgeven.

En ik begrijp dat sommige mensen voorbij het kookpunt gaan, geen geduld meer hebben en zich helemaal laten gaan. Ze gaan dingen saboteren, vandaliseren… alles om het gevoel te hebben dat ze een verschil maken. Maar ook dat is niet de meest pragmatische oplossing, denk ik.

Zelfs al hadden we de perfecte reclamespot en miljoenen en miljoenen euro's voor prime time advertenties, dan nog zou het niet lukken om van vandaag op morgen de wereld te creëren die we willen.

Ik vrees dat we vooral nog steeds veel begrip en geduld nodig hebben, hoe moeilijk we die soms ook kunnen opbrengen. Ons best doen, het goede voorbeeld geven, een positieve boodschap uitdragen, alternatieven tonen. En een gemeenschap vormen met gelijkgezinden. Tot de dag er is waarop er genoeg mensen zijn die geven om dieren, of om eender wat voor problematiek. De dag waarop het kantelpunt bereikt zal zijn, en genoeg mensen zeggen dat het genoeg geweest is.

Die dag komt. Zeker weten. Nog even volhouden.

PS: je kan je ongenoegen laten weten aan VT4, via smakelijk@vier.be. Of op de facebookpagina van Likoké, het restaurant van PH. Of op de facebookpagina van Smakelijk. Overtref jezelf, en wees begripvol en vriendelijk :-)

Reacties

Populaire posts