Vegetarische verbeelding
Ongeveer iedereen is tegen de wrede behandeling van dieren, en wil dat dieren een "goed" leven hebben. Maar tegelijkertijd doen de meeste mensen goed hun best om niet te moeten zien wat er in de wereld met dieren gebeurt. Vooral dan met de dieren die op ons bord belanden. Wanneer het daarover gaat - over vlees dus - zijn we meesters in het ontwikkelen van excuses, rationaliseren we alle ongemak weg, of kijken we gewoon de andere kant op. Ik kan het weten: ik realiseerde me rond mijn twaalfde dat het meer steek hield om vegetariƫr te zijn, maar was jammer genoeg een enorme liefhebber van vlees. Tien jaar lang heb ik eindeloos veel excuses gebruikt en ben ik erin geslaagd om mijn biefstuk te blijven eten. Tot ik, rond mijn 22ste, de discipline had om ermee te stoppen. En vanaf dan werd het een tweede natuur om geen vlees - en later ook geen dierlijke producten te eten.
De wereldwijde reactie op de beelden van het slachten van uit AustraliĆ« geĆÆmporteerde koeien in IndonesiĆ«, toont aan dat dierenleed ons niet koud laat. Meestal maar voor heel even, tot de volgende maaltijd. Dan is het weer tijd voor rationaliseren en excuses maken. Ik weet het, ik deed het tien jaar lang.
Maar net zoals ik de cognitieve dissonantie niet kon volhouden, konden ook vele anderen ze niet volhouden. En zullen nog veel meer anderen ze niet volhouden. En zal de mensheid als geheel ze niet volhouden. Het zal nog lang duren, maar ik twijfel er geen moment aan dat we ooit vol onbegrip naar deze tijd zullen terugkijken, en ons zullen afvragen hoe het mogelijk is geweest. Net zoals we dat nu doen over de slavernij of de holocaust. We zullen ons afvragen wat ons in godsnaam bezielde, en waarom het zolang geduurd heeft om tot inzicht te komen. We zullen lachen met de argumenten die zelfs de meest rationele en intelligente geesten gaven om de hedendaagse praktijken goed te praten. We zullen ons verbazen over de filosofische kronkels die gebruikt werden om het doden en eten van dieren te rechtvaardigen.
Om maar even aan te geven dat ik niet de enige gek ben die er zo over denkt: Jeremy Rifkin, niet direct de eerste de beste, schrijft in zijn laatste werk The Empathic Civilization
The extension of empathy to include all living beings is a significant milestone for the human race. While the animal rights movement is still nascent, it is a possbile harbinger of the coming Age of Empathy.
Allemaal utopie, zullen velen denken. Maar waarom eigenlijk? Als we de planeet niet opblazen en hier nog honderden, duizenden, tienduizenden jaren rondlopen, dan kan er vanalles gebeuren. Met onze moraal, met ons hoofd, met ons hart, met wat er op ons bord ligt. Tijd voor meer verbeelding!
De wereldwijde reactie op de beelden van het slachten van uit AustraliĆ« geĆÆmporteerde koeien in IndonesiĆ«, toont aan dat dierenleed ons niet koud laat. Meestal maar voor heel even, tot de volgende maaltijd. Dan is het weer tijd voor rationaliseren en excuses maken. Ik weet het, ik deed het tien jaar lang.
Maar net zoals ik de cognitieve dissonantie niet kon volhouden, konden ook vele anderen ze niet volhouden. En zullen nog veel meer anderen ze niet volhouden. En zal de mensheid als geheel ze niet volhouden. Het zal nog lang duren, maar ik twijfel er geen moment aan dat we ooit vol onbegrip naar deze tijd zullen terugkijken, en ons zullen afvragen hoe het mogelijk is geweest. Net zoals we dat nu doen over de slavernij of de holocaust. We zullen ons afvragen wat ons in godsnaam bezielde, en waarom het zolang geduurd heeft om tot inzicht te komen. We zullen lachen met de argumenten die zelfs de meest rationele en intelligente geesten gaven om de hedendaagse praktijken goed te praten. We zullen ons verbazen over de filosofische kronkels die gebruikt werden om het doden en eten van dieren te rechtvaardigen.
Om maar even aan te geven dat ik niet de enige gek ben die er zo over denkt: Jeremy Rifkin, niet direct de eerste de beste, schrijft in zijn laatste werk The Empathic Civilization
The extension of empathy to include all living beings is a significant milestone for the human race. While the animal rights movement is still nascent, it is a possbile harbinger of the coming Age of Empathy.
Allemaal utopie, zullen velen denken. Maar waarom eigenlijk? Als we de planeet niet opblazen en hier nog honderden, duizenden, tienduizenden jaren rondlopen, dan kan er vanalles gebeuren. Met onze moraal, met ons hoofd, met ons hart, met wat er op ons bord ligt. Tijd voor meer verbeelding!
Vervang winstbejag door verbeelding en zie hoe wij allemaal over tien jaar in het aardse parijs kunnen leven :)
BeantwoordenVerwijderenAlles begint bij een idee: zo scheppen we de toekomst in onszelf. Ik ben ervan overtuigd dat de mens evolueert naar vegetarisme, en hoe dichter we daarbij komen, hoe meer ellende er zal verdwijnen.
BeantwoordenVerwijderengo, tobias, go!!!
BeantwoordenVerwijderenEn hoe komt het dat die Jeremy Rifkin mij onbekend was en nu op twee dagen tijd via allerlei verschillende kanalen in mijn blikveld wordt gedropt?
Boeiend wat hij allemaal zegt, ik kreeg de link van een filmpje via een oud-klasgenote en ik kijk reikhalzend uit naar onze jaarlijkse klasbijeenkomst, volgende vrijdag, waar er weer volop vlees op de BBQ zal liggen en voor mij en mijn gezin vegetarisch lekkers... Benieuwd wat het gesprek over Jeremy Rifkin kan opleveren... ;-)
En ook: als vegetariƫr besefte ik na een tijdje dat het niet het vlees was dat ik zo lekker vond, maar andere smaken die bij dat specifieke vlees hoorden. Bijvoorbeeld het zout en de gesmolten boter van spek of de currysaus van kip curry. Eens je dat beseft is het natuurlijk heel simpel om een vervanger voor die zaken te vinden.
BeantwoordenVerwijderenEn zal de mensheid als geheel ze niet volhouden. Het zal nog lang duren, maar ik twijfel er geen moment aan dat we ooit vol onbegrip naar deze tijd zullen terugkijken, en ons zullen afvragen hoe het mogelijk is geweest.
BeantwoordenVerwijderen