Lam na Pasen


Vanmiddag waren we even op het verjaardagsfeestje van het dochtertje van mijn broer, dat één werd. Mijn vriendin kreeg een telefoontje van twee vrienden die in een wei, toevallig in de buurt, een piepjong lammetje gevonden hadden, blijkbaar verstoten door de moeder. We zijn erheen gereden en maakten voor naar huis te gaan eerst opnieuw halte bij mijn broer, die uiteraard een papfles liggen had.
Ik had van in de auto al even gebeld om te vragen om al wat melk te warmen, en een hele hoop mensen - volwassenen en kinderen - kwamen kijken toen we met in de auto het diertje de fles gaven. Veel interesse, en veel "oohs".
Ik moest denken aan een paar krantenberichten van de voorbije weken. In het kader van het nakende paasfeest had men het in de kranten over 'melklam' (het woord alleen al...) en hoe er traditioneel wel wat meer lamsvlees werd verkocht, maar dat de verkoop ervan in Belgie toch moeilijk bleef. Een lammetje is doorgaans minder dan zes maanden oud. Er werd een bekende chef bij geciteerd die melklam op zijn menu had staan. Volgens hem deed de klant er niet emotioneel over, en 'zo hoort het ook', aldus deze kok.

Er zijn weinig mensen die niet vertederd zouden zijn door zo'n lammetje - zoals vandaag weer werd aangetoond. En toch... de meeste van die mensen slaan een lamsboutje niet af. Je kan dat schijnheilig noemen, maar om het eens positief te zeggen: wat de mensen doen in de praktijk is gelukkig vaak geen weerspiegeling van hun echte gevoelens. Wanneer die gevoelens ('sentimentaliteit', volgens de cynische) worden toegelaten, en we onze kinderen niet meer leren dat we ze moeten vergeten en dat 'we nu eenmaal vlees moeten eten', dan kan er heel wat moois uit een mens komen.

Het lammetje ligt op dit moment te slapen in met een hoop warmwaterkruikjes onder een dekentje. We hopen dat ie het haalt.

Reacties

Een reactie posten

anonieme reacties worden niet gepubliceerd

Populaire posts