De Toekomst is Plantaardig

(Onderstaande tekst verscheen in licht gewijzigde vorm in De Standaard opinie op 30 aug 2012 ) Vlees eten heeft geen toekomst , kopte De Standaard woensdag. Aanleiding was een rapport uitgebracht door het Internationaal Waterinstituut in Stockholm. Volgens onderzoekers zal er, kort gesteld, maar voldoende water zijn als de hele wereld grotendeels vegetariër wordt. Iedere wereldburger vegetariër rond 2050? was dan ook de titel van een soortgelijk artikel in de Volkskrant. Een toekomst zonder vlees: voor de meeste mensen is het een schrikbeeld. Ik was twaalf toen ik me realiseerde dat ik eigenlijk beter geen vlees zou eten, maar tussen droom en daad stonden veel praktische bezwaren in de weg. En ribbetjes. En steak au poivres. Uiteindelijk was het pas tien jaar later dat ik die heerlijkheden definitief vaarwel zei. Wat me tegenhield was vooral de vrees voor minder. Minder lekker, in de eerste plaats. Ik wist waarom ik het moest doen, maar ik was bang iets te verliezen waar ik al mijn hel

Wie de wereld een tikkeltje beter wil maken, moet constant keuzes maken in waar hij de focus op legt. Je ziet de hele tijd hoe die wereld niet beantwoordt aan je ideaal, maar terzelfder tijd zie je ook inspanningen in de goede richting. Bij zo'n kleine stapjes zijn er dan in mij altijd twee stemmen die vechten: de stem die wil aanmoedigen, en de stem die wil aantonen hoe inconsequent en onvoldoende dat stapje wel is. Een concreet voorbeeld. Deze zaterdag stond in De Standaard Weekblad een dubbelinterview met acteur Johan Heldenbergh en jong kooktalent Kobe Desramaults. Het stuk ging voor een groot deel over koken en eten. De kok laat zich op een bepaald moment ontvallen dat hij geen paardenvlees eet, uit principe. Elders vraagt de acteur aan de kok: "Ben je vegetariër?" De kok antwoordt: "Nee, maar mijn vriendin wel, sinds kort. Daardoor eet ik zelf ook minder vlees. En in het restaurant probeer ik gaandeweg minder jonge dieren te gebruiken. Dieren pas opeten nad

In juni was ik op vakantie in de Verenigde Staten. Er bestaan heel veel clichés over dat land. Die zijn vaak terecht, maar vaak ook niet. De VS zijn een land van extremen, en op vele gebieden vind je daar telkens de twee uitersten: extreme lelijkheid, extreme schoonheid; heel erg conservatieve mensen, maar ook een grote groep progressieven en zeer toegewijde activisten; een slechte sociale zekerheid maar (deels daardoor) veel mensen die grote bedragen doneren aan goede doelen; een hamburgercultuur maar ook fantastisch degelijk eten, en voor veggies en vegans een Walhalla - of toch in de grotere steden. Over de VS op culinair gebied schrijf ik een artikel in volgend EVA Magazine , maar hier wou ik het even hebben over iets anders: die heel typisch Amerikaanse kaste van venture capitalists  heeft het vleesprobleem ontdekt. Venture capitalists zijn risicokapitaalverstrekkers die investeren in opstartende bedrijven, uiteraard in de hoop er vele malen hun geld uit te halen. Ze hebben dus