De Toekomst is Plantaardig

Ik keek gisteren naar Reyers Laat , waarin Kobe Desramaults de vegetarische keuken kwam promoten. Dat was naar aanleiding van de lancering van EVA’s vegetarische kookopleiding, Vegucation. Ik vond het een geweldige illustratie van hoe interessant, eigentijds en lekker de vleesloze keuken wel kan zijn. Toegegeven, wat Kobe daar allemaal op tafel bracht gaf niet direct het idee van toegankelijkheid, maar vandaag heeft veggie misschien nog meer te kampen met stigma’s als saai en niet origineel, dan met ontoegankelijk. Dus dat vooroordeel is bij deze van de baan. Desramaults begon met te zeggen dat hij een beetje een probleem heeft met de term vegetarisch (en a fortiori met vegan, zo mogen we aannemen). Het woord stoot mensen eerder af dan het hen aantrekt, aldus de chef. Op zijn kaart staan de veggie gerechten dus niet alsdusdanig vermeld, maar zijn het gewoon groentengerechten. Ik heb enerzijds wel oren naar dit soort van pleidooien. Een deel van het probleem is wellicht dat een vege

Dit stuk verscheen in De Standaard van 26/2/2015 Wie beweert dat Dagen Zonder Vlees mensen dicteert wat ze moeten eten, schrijft niet alleen onwaarheden, vindt Tobias Leenaert, maar gaat ook voorbij aan het feit dat Jeroen Meus, de VRT en Vlam hetzelfde doen, maar dan subtieler. En hun boodschap is minder vriendelijk voor milieu, dier en gezondheid. Met alle aandacht die Dagen Zonder Vlees krijgt, was het te verwachten dat een paar knorpotten het nut van vleesvermindering zouden relativeren. Maarten Goethals, redacteur van deze krant, vond dat hij al genoeg deed voor het milieu en zo (DS 18 februari) . In een opiniestuk schreef Pieter Boussemaere over het geringe effect van veggie-eten op het klimaat (DS 25 februari) . En Jeroen Meus promoot ondertussen de dag van stoverij met friet. Het laatste eerst. De stoofvlees-friet-dag van Meus is eigenlijk niet meer dan de verjaardag van het programma Dagelijkse kost, dat aan zijn duizendste aflevering toe is. Voor die gelegenheid moc

Onlangs gingen mijn vriendin en ik voor haar verjaardag eten in restaurant Lof te Gent. Dat is gelegen in het mooie Sandton Grand Hotel Reylof (Hoogstraat). Met mijn gebrek aan interieurjargon kan ik de stijl van het restaurant moeilijk omschrijven, dus even een andere recensie citeren: “prachtig ingericht met bonte ontwerpen van Lacroix en Designers.” Hopelijk weet u daar meer mee. In elk geval: ‘t is er heel mooi zitten. De kaart telt een stuk of zes vegetarische gerechten (jammer genoeg is dit nog steeds uitzonderlijk voor dit type restaurants). Wij hadden op voorhand gebeld voor een vegan menu - je kan de menu’s in drie, vier (€ 47) of vijf (€ 52) gangen krijgen, en het vegetarische/vegan menu is tien euro goedkoper dan de vlees/vis variant. Zo zien wij het graag. “Jullie komen voor het vega… veganische… veganistische menu?,” vroeg de eerste, overigens zeer sympathieke ober die aan onze tafel kwam.  Nadat de sommelier onze fles had ontkurkt - een lekkere Zuid-Afrikaanse Char