Veggie fundamentalisme

11 februari was ik even te gast bij Hautekiet op Radio 1 (herbeluister), waar we het hadden over het vegetarisch aanbod op restaurant, naar aanleiding van Dagen Zonder Vlees. Op een bepaald moment werd het commentaar van een luisteraar voorgelezen: naast de vleeseters die meedoen aan dagen zonder vlees, kunnen de vegetariërs misschien aangespoord worden om een dag wél vlees te eten, om zo een einde te helpen maken aan “het fundamentalisme”. Aldus die luisteraar.

Er was geen tijd om daarop te reageren op de radio, dus eventjes hier, in 't kort. Vegetariërs hoeven zich naar mijn bescheiden mening niet aangesproken te voelen wanneer anderen het hebben over fundamentalisme, fanatisme, of radicalisme. Als het je overtuiging is dat we dieren beter laten leven, of dat je geen producten van dierenleed wil eten, dan is er niets fundamentalistisch of radicaals aan om daar consequent in te zijn (en ik heb het hier over het dierenargument omdat dat eigenlijk het enige argument is om zo consequent géén vlees - of dierlijke producten - te eten). Er is niets verkeerds aan het consequent proberen te vermijden van vermijdbaar leed (ook al is volledige consequentie niet haalbaar, maar dat is een andere zaak).

Radicaliteit of fundamentalisme kunnen wél zitten in de manier waarop iemand met vegetarisme omgaat, en dan vooral in relatie tot de mensen rond hem of haar. Iemand kan fanatiek communiceren en zich intolerant opstellen naar mensen die anders eten dan hij.

Je kan dus fanatiek communiceren en handelen met anderen over het al dan niet eten van dieren, maar het al dan niet eten van dieren op zich, hoe consequent ook, hoeft niet radicaal, extreem, fundamentalistisch of fanatiek te zijn. Omgekeerd heeft tolerantie dus te maken met de manier van communiceren en omgaan met mensen, niet met wat je eet of niet eet.