Vegetarisme, gulzigheid en gsm's.
Wanneer vegetariërs of dierenactivisten geen of weinig begrip hebben voor hun omnivore medemens, die, tegen alle berichten over dierenleed, klimaatverandering, gezondheidsepidemies enzovoort in, toch lekker à volonté vlees blijft eten, dan ben ik soms even zo vrij om hen op een paar dingen te wijzen (en soms moet ik dat ook bij mezelf doen, want ik ben ook niet altijd vol begrip, mens die ik ben). Ten eerste vraag ik hen of ze zelf ooit vlees gegeten hebben. In mijn geval: heel lang en heel graag, en 't was heel moeilijk om te veranderen (zie twee posts geleden). Ten tweede stel ik hen voor om eens te kijken naar een gewoonte die ze willen veranderen, maar waar ze nog niet in geslaagd zijn. In mijn geval, bijvoorbeeld: minder eten.
Ik ben net terug van een vegan festival in Malaga. We verbleven een week in een hotel aan de kust, waar de workshops en lezingen doorgingen. Twee keer per dag was er een groot vegan buffet. Dat betekende als het ware twee keer per dag eten - voor de mensen die het kennen - van het Komkommertijdbuffet. Na de eerste paar maaltijden heb ik bij mezelf bijna elke keer gezegd: dit is decadent, deze keer ga ik minder eten. Vandaag ga ik niet bijscheppen. Vandaag niet én frieten én spaghetti (niet dat ik erop moet letten voor de lijn of zo, want ik ben een van die types die nooit een gram bijkomt of afvalt, hoeveel ik ook eet). Maar dat is nooit gelukt. Er is iets in mijn maag, in mijn tong, in mijn hoofd... dat sterker is dan mezelf. Geen idee hoe het verklaard moet worden, maar ik worstel ermee, ik slaag er niet in, en het helpt me om te snappen dat sommige vleeseters wel willen maar niet kunnen.
Da's een voorbeeld wat het fysieke-gustatieve aspect betreft. Er zijn er ook cognitieve. Net zoals vele, ook verstandige, omnivoren niet willen weten dat veel vlees consumeren de aarde en de dieren gevoelige schade toebrengt, wil ik bijvoorbeeld liever niets lezen of horen over de mogelijke schade van telefoneren met een gsm. Gewoon omdat ik mijn gsm (zeg nooit gsm tegen een smartphone, mijn ding doet alles, behalve frieten bakken) heel graag gebruik. Net zoals een vleeseter heel graag zijn biefstuk heeft. Cognitieve dissonantie heet het. En het is des mensen. Ik pleit schuldig. (en neen, ik kan u niet vertellen of die gsm nu wel of niet schadelijk is, omdat ik er nog steeds niet genoeg over willen lezen heb)
Maar geen reden tot wanhoop. Ik geloof dat het hart en de rede samen ooit zullen zegevieren. Bij mij en bij iedereen. Ondertussen: smakelijk.
Ik ben net terug van een vegan festival in Malaga. We verbleven een week in een hotel aan de kust, waar de workshops en lezingen doorgingen. Twee keer per dag was er een groot vegan buffet. Dat betekende als het ware twee keer per dag eten - voor de mensen die het kennen - van het Komkommertijdbuffet. Na de eerste paar maaltijden heb ik bij mezelf bijna elke keer gezegd: dit is decadent, deze keer ga ik minder eten. Vandaag ga ik niet bijscheppen. Vandaag niet én frieten én spaghetti (niet dat ik erop moet letten voor de lijn of zo, want ik ben een van die types die nooit een gram bijkomt of afvalt, hoeveel ik ook eet). Maar dat is nooit gelukt. Er is iets in mijn maag, in mijn tong, in mijn hoofd... dat sterker is dan mezelf. Geen idee hoe het verklaard moet worden, maar ik worstel ermee, ik slaag er niet in, en het helpt me om te snappen dat sommige vleeseters wel willen maar niet kunnen.
Da's een voorbeeld wat het fysieke-gustatieve aspect betreft. Er zijn er ook cognitieve. Net zoals vele, ook verstandige, omnivoren niet willen weten dat veel vlees consumeren de aarde en de dieren gevoelige schade toebrengt, wil ik bijvoorbeeld liever niets lezen of horen over de mogelijke schade van telefoneren met een gsm. Gewoon omdat ik mijn gsm (zeg nooit gsm tegen een smartphone, mijn ding doet alles, behalve frieten bakken) heel graag gebruik. Net zoals een vleeseter heel graag zijn biefstuk heeft. Cognitieve dissonantie heet het. En het is des mensen. Ik pleit schuldig. (en neen, ik kan u niet vertellen of die gsm nu wel of niet schadelijk is, omdat ik er nog steeds niet genoeg over willen lezen heb)
Maar geen reden tot wanhoop. Ik geloof dat het hart en de rede samen ooit zullen zegevieren. Bij mij en bij iedereen. Ondertussen: smakelijk.
Het gaat om een verslaving bij de meeste vleeseters en verslavingen kennen we allemaal. Ook als we veggie/vegan zijn. Typisch aan een verslaving is dat we het niet willen onder ogen zien. Daarom ook dat zovelen hun stekels opzetten als ze nog maar horen over vegetarisme. Het lijkt mij beter om een voorbeeld vegetariër/vegan te zijn en niet proberen ze te overtuigen mondeling.
BeantwoordenVerwijderenIk herken je verslaving aan veel eten Tobias. Ik eet mijzelf vaak ziek. Een voldaan gevoel ken ik niet, dus overeet ik. Het lukt me niet met mate te eten. Mijn brein schakelt zichzelf uit op zo'n momenten.
En over gsm's gesproken, ik dacht dat de consensus was dat er geen consensus is over het wel of niet schadelijk zijn.
Gaat het zo ver dat je denkt dat je even goed een vleeseter kon zijn, die zich actief inzette voor minder gsm-gebruik?
BeantwoordenVerwijderenhaha, niet echt :-) Er zijn natuurlijk nog verschillen, maar 't was maar ter illustratie
BeantwoordenVerwijderenVoor mijn part mag je alles blijven doen zoals tevoren, alleen vanaf nu wel bewust. Blijf je gerust volproppen, vlees eten, GSM'en, maar doe het met je volle bewustzijn. Dan zal je vanzelf wel merken wanneer je lichaam signalen geeft of wanneer je die innerlijke stem opmerkt die je vertelt dan het nu wel welletjes is. Boekentip: Mindful Eating. SMAKELIJK!
BeantwoordenVerwijderenIk vind dit een heel goed stukje. Als je gedrag wil veranderen bij mensen, dan is de beste stap om mee te beginnen je afvragen wat de oorzaken zijn van dat gedrag. En in het geval van vlees eten, is dat bij een aantal mensen een echte verslaving, bij anderen enkel een gewoonte die ze maar zullen veranderen als het ze echt gemakkelijk gemaakt wordt (bv. doordat de veggie schotel op het werk of op restaurant lekkerder is dan de vleesschotel, wat vandaag de dag jammer genoeg te weinig het geval is).
BeantwoordenVerwijderenVleeseters weten ondertussen ook wel dat dat niet het beste is voor hun gezondheid, de dieren en de planeet. Dus ga je er niet komen met rationele argumenten. Ze ervan overtuigen eens een dag geen vlees te eten, is wel haalbaar. Vandaar dat donderdag veggiedag ook zo'n goede campagne is.
Ik eet mijzelf vaak ziek. Een voldaan gevoel ken ik niet, dus overeet ik. Het lukt me niet met mate te eten. Mijn brein schakelt zichzelf uit op zo'n momenten.
BeantwoordenVerwijderen